26 September 2012 at 17:51
หลังเวทีราชประสงค์แตก 19 พค.2553 แกนนำนปช.กระจัดกระจาย บางส่วนหลบหนีออกนอกประทศ บางส่วนถูกคุมขัง ได้เกิดกลุ่มเสื้อแดงเสรีชนที่เคลื่อนไหวอย่างอิสระโดยปราศจากการจัดตั้ง กลุ่มเหล่านี้- สร้างกิจกรรมเชิงสัญลักษณ์ (กลุ่มวันอาทิตย์สีแดง)
- กิจกรรมเพื่อมนุษยธรรม (กลุ่มเส้นทางสีแดง)
- กิจกรรมเชิงวิชาการ (กลุ่มนิติราษฏร์)
- กิจกรรมเชิงวิชาการ (กลุ่มปฏิณญาหน้าศาล) และ
- กลุ่มเสรีชนอื่นๆกระจัดกระจายอยู่ทั่วประเทศ
กลุ่มแดงเสรีชนเหล่านี้ได้มีบทบาททางการเมืองทั้งก่อนและหลังเลือกตั้งในเดือนกรกฏาคม 2554 ช่วยกันรณรงค์เคลื่อนไหวทำกิจกรรมจนทำให้รัฐบาลพรรคเพื่อไทยชนะเลือกตั้ง มีส่วนผลักดันให้แกนนำของคนเสื้อแดงได้เข้าไปมีบทบาทในสภา ทั้งในฐานะตัวแทนประชาชน หรือที่ปรึกษารัฐมนตรีกระทรวงต่างๆ ผมเห็นว่าเสรีชนได้ช่วกันตอบแทนแกนนำของเขาได้อย่างเหมาะสมแล้ว
ทว่า ในภาวะที่แกนนำทุกสีเสื่้อต่างติดเงื่อนไขการประกันตัวของศาล ไม่สามารถที่จะเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระ แต่กลับมีการนำมวลชนไปทำกิจกรรมเพื่อเป้าหมายส่วนตัวที่ไม่เกี่ยวกับอุดมการณ์ (เช่น พามวลชนไปกดดันศาลที่จะเพิกถอนเงื่อนไขประกันตัว พามวลชนไปที่กองปราบเพื่อแจ้งความเรื่องส่วนตัวจนเกิดเหตุวิวาทกับคนต่างสีเสื้อ) นอกจากนี้ การที่แกนนำบางคนเข้าไปเป็นสส. หรือรอที่จะเป็นรัฐมนตรี ทำให้การเคลื่อนไหวเป็นไปด้วยความลำบาก ไม่สามารถปราศัยที่เกี่ยวข้องกับการเมือง การทำกิจกรรมเพื่อให้มวลชนมีส่วนร่วมในการแสดงออกลดลง ในขณะที่กลุ่มแดงเสรีชนที่มีหลากหลายกลับเป็นฝ่ายเดินหน้าทำกิจกรรมมากขึ้น บ่อยขึ้น แต่มีข้อจำกัดที่เคลื่อนไหวอย่างอิสระ และไม่พึ่งพาซึ่งกันและกัน
ผมคิดว่าคนเสื้อแดงควรจะตั้งคำถามซึ่งกันและกันว่า .. ถึงเวลาแล้วหรือยังที่จะมีการรวมกลุ่มแดงเสรีชนที่หลากหลายเข้าด้วยกัน เพื่อความเป็นเอกภาพ ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน แชร์ข้อมูลร่วมกัน ตรวจสอบและให้คำแนะนำซึ่งกันและกัน ทั้งนี้ มีจุดมุ่งหมายเดียวกันกับคนเสื้อแดงทุกกลุ่ม นั่นคือ ประชาธิปไตยที่เป็นของประชาชน ปราศจากการครอบงำของพรรคการเมืองหรือกลุ่มผลประโยชน์ใดๆ
(หมายเหตุ : บ่ายวันนี้ผมเห็นสไลด์ของอ.หวานที่จัดทำโดยคุณเอกฤทธิ์ รัตนกุล เสรีเริงฤทธิ์ จึงตัดสินใจเขียนบันทึกนี้ขึ้นมา เพื่อให้กำลังใจอ.หวานและคุณเอกฤทธิ์ที่ร่วมกันเผยแพร่แนวคิดนี้ ขอให้คนเสื้อแดงได้ออกความเห็นในฐานะครอบครัวใหญ่ซึ่งต่างคนต่างมีอุดมการณ์และเป้าหมายเดียวกัน )
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น