วันพฤหัสบดีที่ 23 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2555

บันทึกเส้นทางสีแดงเพื่อสันติภาพ (ตอน 6)


23 February 2012 at 00:06
6. จุดกำเนิดของโครงการเส้นทางสีแดง (Red Path Projects)

กรณีคุณคอนเนอร์ถูกทารุณระหว่างถูกขังในเรือนจำสร้างความสะเทือนใจให้กับคนเสื้อแดงจำนวนมากรวมทั้งผม คืนหนึ่งผมนอนถามตัวเองว่าผมกำลังทำอะไรอยู่ กำลังนอนกอดภรรยาและลูกๆอยู่ในห้องนอนอันแสนสบาย แต่ชาวต่างชาติที่มีความกล้าหาญที่จะพูดความจริงในสิ่งที่เขาเห็นทหารไทยสังหารประชาชนกลางเมืองกลับถูกขังอยู่ในคุก ถูกทรมาน ฯลฯ ความคิดนั้นทำให้ผมนอนไม่หลับและลุกขึ้นมาเปิดคอมพิวเตอร์เข้าไปพูดในแคมฟร้อก ผมบอกความตั้งใจว่าสักวันหนึ่งผมจะไปเยี่ยมพี่น้องร่วมอุดมการณ์ของผมที่อีสาน ผมจะไปเยี่ยมพวกเขาและให้กำลังใจพวกเขาให้กลับมาสู้กับเผด็จการอีกครั้ง ผมตั้งใจในขณะนั้นว่าผมจะเดินเท้าไปอีสานพร้อมกับเป้และเสื้อผ้าสองชุด ชวนเพื่อนๆที่มีความคิดแบบเดียวกับผมไปด้วยกัน แต่ขณะนั้นผมยังไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นอย่างไร

ประมาณเดือนต้นตุลาคม 2553 ผมได้รับการติดต่อจากเพื่อนสาวของคุณคอนเนอร์ว่าทางตัวแทนกาชาดสากลในเมืองไทยได้ติดต่อเขาไปเพื่อจะขอข้อมูลเกี่ยวกับคุณคอนเนอร์ เขาอยากจะให้ผมไปพบเจ้าหน้าที่ของกาชาดสากลเพื่อบอกเล่าเรื่องราวของคุณคอนเนอร์ ผมตอบตกลง

ไม่กี่วันต่อมาผมไปพบกับตัวแทนกาชาดสากลพร้อมกับเพื่อนๆ 3-4 คนในแคมฟร้อกที่สุขุมวิทซอย 4 ผมและเพื่อนไปพร้อมกับคลิปที่ทหารสังหารประชาชนเมื่อ 10 เมย. ขณะนั้นหัวหน้าของสำนักงานกาชาดสากลเพิ่งย้ายมาใหม่ชื่อมิสเตอร์ บิยอร์น ราห์ม (Bjorn Rahm) เขาดูจะตกใจกับคลิปที่ผมเปิดให้เขาดูโดยเฉพาะคลิปที่คุณวสันต์ ภู่ทองถูกยิงที่สี่แยกคอกวัวจนสมองหลุดออกมาทั้งก้อน เขาบอกว่าไม่คิดว่าจะเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้นในกรุงเทพ ผมถามเขาว่ากาชาดสากลเคยไปเยี่ยมผู้ต้องขังในเรือนจำที่ถูกกักขังหรือไม่ เขาพยายามบอกกับผมว่าการทำงานของกาชาดสากลที่นี่มีข้อจำกัดมากมาย และการจะเยี่ยมผู้ต้องขังจะต้องได้รับไฟเขียวจากรัฐบาลขณะนั้น (ในการคุยกันนอกรอบระหว่างผมและเจ้าหน้าที่บางคน ผมได้ข้อมูลที่ทำให้เข้าใจว่ารัฐบาลพยายามที่จะบอกกับกาชาดสากลว่าผู้ต้องขังเสื้อแดงล้วนแล้วแต่ทำผิดกฏหมาย และไม่สมควรที่จะได้รับการใส่ใจมากนักจากกาชาดสากล)

ผมเข้าใจว่าข้อจำกัดในการที่ไม่ได้รับความสะดวกจากรัฐบาลทำให้กาชาดสากลไม่สามารถทำอะไรได้มากกว่านี้ ผมถามเขาว่าพวกเขามีข้อมูล ชื่อ ที่อยู่ของผู้ที่เขาอยากจะไปเยี่ยมหรือไม่ ตัวแทนกาชาดสากลบอกกับผมว่าไม่มีพร้อมกับจ้องตาผม ความคิดของเขาจะเป็นอย่างไรผมไม่ทราบ ผมทราบแต่เพียงว่าผมได้บอกเขาไปว่าผมจะเดินทางไปเยี่ยมบุคคลเหล่านั้น และผมจะนำข้อมูลบุคคลเหล่านั้นกลับมาให้กาชาดสากลในอีกไม่นาน ก่อนจากกันผมเห็นกำลังใจที่เขามีให้ทางสายตา

คืนนั้นผมเข้าแคมฟร้อกและบอกความตั้งใจนี้ให้กับเพื่อนๆในแคมฟร้อกได้ทราบ มีคนสนับสนุนผมเป็นจำนวนมาก เพื่อนบางคนแนะนำให้ผมติดต่อคุณแป๊ะ คนบางสนาน (ศิลปินเสื้อแดงที่ได้รับความนิยมมาก) เขาบอกว่าคุณแป๊ะ คนบางสนานเคยทำกิจกรรมปั่นจักรยานแจกจานดาวเทียมให้กับชาวบ้านในชนบทเพื่อที่จะให้ชาวชนบทได้เข้าถึงข้อมูลคนเสื้อแดงผ่านสถานี People Channel มากขึ้น ผมแอดคุณแป๊ะเป็นเพื่อน และนั่นเป็นก้าวแรกของโครงการเส้นทางสีแดง

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น